Je slacht je kind en verplettert zijn kwetsbare botten met je eigen handen. Jouw oorlogen ruilen levens als munten voor lijnen op kaarten, voor macht, voor geld, en schilderen de wereld in tinten van droefheid. Jouw gefluister ontsteekt vuur, verbrandt huizen en hoop, verbrandt de toekomst.

Je maakt slaven van degenen die je moet beschermen, je ketent de vrijheid met ijzeren handen, onverschillig voor de tranen van je slaven, aan een kopje honing. Je vecht tegen degenen die alleen maar willen liefhebben omdat je de kleur van hun ogen veracht. Je zit op een troon van leugens en snijdt door het weefsel van vertrouwen, blind voor de afgrond die je hebt gecreëerd.

Je zou kunnen dansen met vlinders in de ochtendzon, over blauwe zeeën vliegen, over land en rivieren, spelen met vogels en bijen. Proef hun honing, hun vreugde. In plaats daarvan kies je voor schaduwen, broedplaatsen voor angst en verraad, waar de lucht dik is van de kreten van de verlorenen en gebrokenen.